Książka opisuje pierwsze wspólne lato spędzone w posiadłości Nohant przez George Sand, Fryderyka Chopina oraz dzieci George – Solange i Maurycego. Historia rozpoczyna się podróżą do Nohant, podczas której dzieci są pełne entuzjazmu, a Chopin już wyobraża sobie melodie inspirowane mijającymi pejzażami. W dworku Nohant życie toczy się spokojnym rytmem. George Sand dzieli swój czas między pisanie, opiekę nad dziećmi i troskę o Chopina, który zmaga się ze swoją melancholią i problemami zdrowotnymi. Kompozytor znajduje ukojenie w muzyce, spędzając długie godziny przy fortepianie.
Przełomowym momentem jest przybycie Wojciecha Grzymały, bliskiego przyjaciela, który wnosi nową energię do życia mieszkańców. Podczas jego pobytu Chopin komponuje Balladę F-dur, dedykowaną Schumannowi, dzieło pełne emocji i głębokich muzycznych znaczeń.
Letnie dni wypełnione są muzyką, rozmowami przy kominku, zabawami dzieci i wspólnymi chwilami w ogrodzie. George Sand stara się wyciągnąć Chopina z jego melancholii, zachęcając go do czerpania radości z rzeczywistego świata.
Historia kończy się jesienią, gdy Grzymała musi opuścić Nohant. Jego wyjazd symbolizuje koniec pewnego etapu w życiu bohaterów, ale również początek nowego rozdziału, gdy wszyscy planują powrót do Paryża.
Książka stanowi intymny portret relacji między bohaterami, ukazując zarówno ich codzienne życie, jak i artystyczne inspiracje, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu atmosfery Nohant na twórczość Chopina.